ನಮ್ಮ ಜೀವನಕ್ಕಿಂತ ಬೇರೆಯವರ ಜೀವನ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತೇವೆ ಆದರೆ ನಾವು ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ಬೇರೆ ಯವರಾಗಿರುತ್ತೇವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಮರೆಯುತ್ತೇವೆ.
ಈ ತರದ ಯೋಚನೆಯು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಎಷ್ಟು ಜನರ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಜನರು ತಮ್ಮ ಜೀವನವು ಇತರರ ಜೀವನಕ್ಕಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಸಂತೋಷವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದೆವೆಂದು ಯೋಚಿಸುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅನ್ಯಾಯವಾಗಿಯೇ ತೋರುತ್ತದೆ. ಈ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವೊಂದು ಮೂಲ ಕಾರಣಗಳಿವೆ.
ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ, ಮನುಷ್ಯರು ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದವರ ಜೀವನದ ಮೇಲೆ ನಿಂತು ನೋಡುವ ಸ್ವಭಾವವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವರು. ಮತ್ತೊಬ್ಬರ ಕಷ್ಟಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ತಾಳ್ಮೆ ತಂದು, ನಮ್ಮ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗಾಗಿ ನಮ್ಮನ್ನು ತಾಳುವುದು ಕಷ್ಟವಾಗಬಹುದು.
ಇನ್ನು ಕೆಲವರಲ್ಲಿ, ಸೋಂಕಿನ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿರೋಧದ ಆವಿರ್ಭಾವಗಳನ್ನು ಕಂಡು ಅಪಾರ ಆನಂದ ಪಡುವುದರಿಂದ ನಮ್ಮ ಜೀವನ ಹೆಚ್ಚು ಸಂತೋಷದಾಯಕವಾಗಿ ಕಾಣಬಹುದು.
ಆದರೆ, ಹೆಚ್ಚು ಜನರ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದ್ದರೂ ನಾವು ಕೂಡ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ನೆಲೆಯಾಗುವ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳು ನಮಗೆ ಬರುವುದನ್ನು ಮರೆಯಬಹುದು. ನಮ್ಮ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ, ಆಸೆಗಳು, ನಮ್ಮ ಪರಿಸರ, ಮತ್ತು ಸಮಾಜದ ಪ್ರಭಾವಗಳು ನಮ್ಮ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನು ಪ್ರಭಾವಿಸಬಹುದು.
ಈ ಪ್ರಕಾರ, ಇತರರ ಜೀವನವು ನಮ್ಮದಕ್ಕಿಂತ ಮೇಲಾದದ್ದೆಂದು ಯೋಚಿಸುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಗುಣಗಳನ್ನು ಕಂಡು ಗೌರವಕ್ಕೆ ಪಾತ್ರರಾಗಬೇಕೆಂದು ಮರೆಯುವುದು ಸಾಮಾ
ನ್ಯ ಪ್ರಕೃತಿಯಾಗಿದೆ. ನಿಜವಾಗಿಯೂ, ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಆದರ್ಶ ಸ್ವಭಾವ ಹೊಂದಿದ್ದೇ ಆಗಲೇ ಇರುವರು. ನಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಸ್ಥಿತಿ, ಕಾರ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಯಶಸ್ಸುಗಳ ನೆರವಿನಿಂದ ಮೇಲೆಂದು ಯೋಚಿಸಬೇಕು ಮತ್ತು ಕೃತಜ್ಞತೆ ಹೊಂದಬೇಕು.
We think that someone else’s life is better than ours but we forget that we are someone else’s.
This kind of thought usually comes to the mind of many people. It often seems unfair that most of us think that our lives have been less happy than the lives of others. There are some basic reasons for this thinking.
First, human beings tend to stand and watch over the lives of their neighbors. It can be difficult to be patient with the suffering of another and to forgive ourselves for our problems.
In others, we find our lives more joyful because we enjoy seeing the manifestations of infection and resistance.
However, we can forget that situations come our way where we can help, even if most people’s efforts are minimal. Our personality, desires, environment, and societal influences can influence our perspective.
Accordingly, it is a common situation to think that the lives of others are above our own. But it is safe to forget that we should find our qualities in ourselves and be worthy of respect.
It is a new nature. Indeed, everyone has an ideal character. We should think above and be thankful for our condition, deeds and successes.
